اولين تقسيمات شهري
پس از شناخت عناصر و مقدار سطح موردنياز چگونگي جايگزيني اين عناصر و عملكردها در شهر مطرح مي‌شود.
‘هيپوداموس’
‘شهر بايد به محلاتي تقسيم شود، كه در هر كدام از آنها دسترسي به نيازهاي روزمره ممكن باشد’
بعدها
مباحث ديگري از جمله مباحث مربوط به اقوام، اقشار اجتماعي، مباحث حكومتي،
مباحث ديني، اصناف و ديگر عوامل، انواع تقسيمات شهري ديگر را در شهرها پديد
آوردند.
6-1- ساخت و تقسيمات شهري در شهرهاي ايران از دوران باستان تا دوران صفويه[1]
شهر را در فارسي باستان ‘خشت’ مي‌گفته‌اند، كه به معني پادشاهي ‘قلمرو پادشاه’ بوده و در اوستا اين واژه به صورت ‘خشتر’ آمده است.
به گفته هرودت كشور بزرگ داريوش اول به 20 ناحيه اداري يا ساتراپ‌نشين تقسيم شده بود
هر ساتراپ به كوره‌هايي چند و هر كوره به بخش‌ها و بالاخره روستاها تقسيم مي‌شده است.
دوران ماد و هخامنشي
پيدايش
نظام شهپدري، تسلط سازمان اداري دولت مركزي، بر جماعت‌هاي آزاد روستايي و
دامدار و پيشه‌وران شهري، دخالت دولت در اقتصاد جامعه و اداره شبكه‌هاي
وسيع آبياري و نيز گسترش زمين‌داري دولتي از همين دوران در جامعه ايراني
پايه‌گذاري شد.
در دوره نخست، شهرنشيني به آرامي در ايران پديد آمد و
ظاهراً فقط شهرهاي شاه‌نشين و قصباتي كه با برج و بارو مستحكم بود شهرت و
معروفيت داشتند.
در اطراف روستاها، كشاورزان در خدمت حكومت و درباريان به كار كشاورزي مشغول بودند.
ليكن در اين دو دوره اثري از تقسيمات داخلي شهرها اثري قابل تكيه به دست نيامده است.
دانلود فایل”پاورپوینت ساخت و تقسيمات شهري و جايگزيني عناصر شهري”